We zitten hier met Marcel (winnaar Amstel Gold Race), Ward (winnaar Waalse
Pijl) en Diederick (winnaar Luik-Bastenaken-Luik).
Welke van deze klassiekers vinden jullie eigenlijk de mooiste? En waarom?
Marcel: 'Historisch gezien vind ik van de drie dat alleen L-B-L het predikaat
klassieker verdient. Ik heb zelf twee keer de toerversie van de Waalse Pijl
gefietst (een keer met kliekkapitein Daam) en een keer Luik-Bastenaken-Luik (op
het oude parcours met aankomst in Luik over 265 km). Bewaar daar goede
herinneringen aan. De officiële toerversie van de Amstel Gold Race heb ik nooit
gedaan. Ken de omgeving in Zuid-Limburg goed genoeg om er op eigen gelegenheid
een rondje te fietsen. Alleen of met een aantal Gigabikers, zoals vorig jaar (nvdr
: en wie zin heeft om straks op 26 juni mee te fietsen is welkom). De
hellingen zijn niet zo uitdagend als in de Ardennen, maar het is er wel mooier
fietsen. Na mijn zege in de Amstel Gold Race heeft de Nederlandse klassieker bij
mij wel een streepje voor.'
Ward: 'Luik-Bastenaken-Luik is voor mij de mooiste voorjaarskoers die er is,
gewoon omdat daar de toppers echt willen presteren; wat je dan ook direct ziet
in het koersverloop en de ploegtacktiek. Terwijl er in de AGR of WP nog wel eens
subtoppers vooruitgestuurd worden ga je in LBL meestal die subtoppers zien
werken op kop voor de kopman waardoor het op het eind een gevecht wordt tussen
die toppers.
Daarnaast vind ik die Waalse Pijl ook wel mooi. Je weet dat alles toch
samenloopt naar de voet van de Muur van Huy, maar toch leef je mee met die
koers. En zeg nu zelf, wat is er leuker dan die climax in de laatste 100 meter
van de muur.
Diederick: 'Ik hou van alle heuvelklassiekers! Vooral omdat daar de beste en
meest aanvallende renners over het algemeen goed zijn. Hier presteren over het
algemeen ook renners die het hele jaar meedoen om de prijzen. De Waalse Pijl is
mooi vanwege de altijd spectaculaire finale, maar Luik is de mooiste. Ik probeer
Luik dan ook al een paar jaar te winnen, wat vorig seizoen overigens leidde tot
winst in de Waalse Pijl. Na twee podiumplekken in Luik is het me nu eindelijk
gelukt.'
Marcel, de voorbereiding op de Amstel verliep niet vlekkeloos, met renners die
met auto's en treinen moesten komen of maar wegbleven. Zelf ook last van de
stress gehad?
Marcel: 'Wat dacht je. Ik heb op het punt gestaan om persoonlijk Valverde op te
gaan halen. Maar hij wilde per se zijn trouwe vriend Piti meenemen. Daar begin
ik niet aan: geen honden in mijn auto. Achteraf bleek ik ook goed zonder
Valverde te kunnen.'
Ward, hoe heb jij de vernieuwde Waalse Pijl meegemaakt?
Ward: 'Ik had een half dagje vrijaf genomen op het werk om de Waalse Pijl te
kunnen volgen (zal ik nog moeten doen blijkbaar). Op de voorlaatste beklimming
in Huy gingen Frank Schleck en Kreuziger aan de haal. Toen zat ik toch maar wat
te vloeken omdat ik het gigagewijs leuker had gevonden als Andy zijn kas daar
ging gaan leegrijden in plaats van Schleck. En toen ik Anton zag aangaan op een
kilometer dacht ik "man toch, hou je in". Maar uiteindelijk is het Anton die
ervoor gezorgd heeft dat Contador (mede door zijn gebrek aan ervaring in Huy)
zich vergallopeerd heeft. Het leuke was dan nog dat Evans, de man waarvoor ik
Contador uit mijn team heb gehaald, in de laatste meters voorbij Contador
schoof. Het was lang geleden, maar deze keer ben ik toch uit de zetel
rechtgesprongen toen Evans over de streep reed. Maar dat had dan alleen met mijn
wissel Contador-Evans te maken.
Pas toen de top 10 in beeld kwam begon ik te denken: Evans, Rodriguez, Anton,
Cunego, Gilbert, Horner, Valverde.. die heb ik allemaal. Het zweet begon al te
komen. Dan was het enkel nog kijken als die top 8 het missen van Contador kon
compenseren. Volgens mij berekeningen niet, dan was de stress voor mij weg. Tot
's avonds toch het bericht kwam dat ik gewonnen had. Was toch even genieten.
En jij Diederick, had je verwacht zonder Contador en Andy Schleck enige kans te
maken in L-B-L?
Diederick: 'Ik besefte best dat ik een gokje nam hun niet te selecteren, maar je
ontkomt er gewoon niet aan keuzes te maken. Simpelweg omdat je niet alle
favorieten kan hebben. Met 17 renners in de punten doe ik wat betreft al aardig.
Vooraf had ik meer vertrouwen in Frank dan in Andy Schleck voor de
heuvelklassiekers en Contador was echt te duur. Ik miste overigens ook Cadel
Evans. Ook te duur.'
Maar andere renners volstonden! Iets anders. Jullie zitten allen in een kliek!
Vertel daar eens wat meer over? Hebben jullie de kliekleden moeten trakteren?
Marcel: 'Volgend jaar zijn alle leden van de Kettingreactie welkom op een
barbecue in Dussen. (Om het een beetje te verdelen houden we de kliekbbq dit
jaar in Vlaanderen.) Ik heb veel te danken aan de kliek, maar niet de zege in de
Amstel Gold Race. De keuzes van Gilbert (in mijn startploeg i.p.v. Boonen),
Gasparotto en Hesjedal strookte niet helemaal met de ploegafspraken. Binnen de
Kettingreactie heb ik een reputatie opgebouwd met mijn eigenzinnige keuzes.
Helaas blijken het niet altijd de beste keuzes.'
Diederick: 'Ik zit al jaren bij "Namen en Rugnummers" in de Kliek. Die naam is
afkomstig van een radio- en televisieprogramma van RTV Utrecht, mijn vorige
werkgever. Met deze oud-collega's deel ik de liefde voor de wielersport. We doen
het steeds beter met de Kliek. In eendagskoersen althans.'
Ward: 'Dit jaar voor het eerst lid van de 2recycle. En het bevalt me daar wel.
Voor het seizoen veel programma's van renners uitgewisseld en de pro- en contras
van enkele renners naast elkaar gelegd. Elk stukje kan helpen bij het maken van
een ploeg. En daardoor krijg je toch ook je kliek naar een hoger niveau, want
die 5e plaats in de kliekranking is absoluut onze plaats niet. Wij willen op het
podium geraken met de kliek.'
Ja ja, zo ken ik nog klieken. Die van Marcel wil ook zoiets schijnt het. Marcel,
waarom heet je ploeg eigenlijk 'de Belfahy-kwelling'?
Marcel: 'Ik ben bij Gigabike een Vogezenganger van het eerste uur. Jarenlang
boezemden Daam, Yannik en anderen mij angst in voor de Planche de Belles Filles.
Wijselijk liet ik die steile bult altijd links (of eigenlijk rechts) liggen.
Vorig jaar had Yannik, die ik toch van enige neiging tot sadisme verdenk, iets
nieuws gevonden: de Belfahy. Dat ik onderweg onder andere ingehaald werd door de
interviewer van dienst, heb ik niet als een kwelling ervaren. Wel de laatste
pakweg 1500 steile meters, waarin ik een keer of vijf voet aan de grond gezet
heb om weer op adem te komen. De Belfahy is te vergelijken met vijf keer de
Keutenberg achter elkaar. Na de lijdensweg op de Belfahy heb ik het toch
aangedurfd de Planche de Belles Filles op te fietsen. In vergelijking met de
Belfahy is dat een loper, zoals de Vlamingen zeggen.'
Ach, je mag best nog eens herhalen dat de interviewer zonder enige moeite
bovenkwam. Gehoord allemaal? Teamnamen dan maar weer. Hoe kom je dan aan
'bevroren banaan' Diederick?
Diederick: 'Die naam heb ik al een paar jaar en koos ik op het moment dat Mark
Lotz, illuster oud-renner en wiskundeleraar, opbiechtte dat hij zijn
stimulerende middelen meestal verstopte in bevroren bananen. Eigenlijk is het
dus een ode aan de bijna vergeten wielrenner Mark Lotz.'
Hebben jullie nog een leven buiten Gigabike?
Marcel: 'In mijn vrije tijd (dus als ik niet met Gigabike bezig ben), probeer ik
wat te werken (op de redactie van het Brabants Dagblad, sinds enkele maanden
terug als sportverslaggever). Verder ben ik zelf regelmatig te vinden op een
racefiets, doe ik vrijwilligerswerk als buurtbuschauffeur en badminton ik
wekelijks bij de club waarvan ik ook bestuurslid ben. O ja, en ik ben lid van
een jeu-de-boules-clubje in Dussen, al is het meer een herensociëteit die een
smoes zocht om regelmatig bij elkaar te komen onder het genot van een hapje en
een drankje. Mijn vrouw Marlene en de kinderen Veerle Axelle en Vyggo zullen het
niet op prijs stellen als ik hen hier niet vermeld. Dus bij deze. Zij moeten al
tien jaar samenleven met een Gigabiker (behalve Vyggo, want die wordt binnenkort
7).'
Diederick: Ik hou me ook beroepsmatig bezig met sport. Ik werk bij een
productiemaatschappij en maak sportprogramma's voor diverse Nederlandse
commerciele zenders. Helaas doe ik nooit wielrennen. Het gaat vooral om voetbal.
Mijn andere liefde.'
Ward: 'In mijn vorige interview hoopte ik nog te mogen beginnen, ondertussen
werk ik voltijds bij MOL Cy, waar ik verantwoordelijk ben voor het elektrische,
elektronisch, programmatorische, ... gedeelte voor de vuilniswagens van VDK; die
iedereen al wel eens tegengekomen heeft op straat. Daarnaast zit ik dit jaar ook
in een wielertoeristenclub waarmee ik iedere zondagmorgen 'wat' kilometers afmaal. Maar daarnaast staan er ook wat heel wat solotochten op het schema.
Ondertussen heb ik al 2000 km gereden dit jaar, wat evenveel is als heel vorig
jaar samen; het ritme is dus wat opgedreven dit jaar.'
Over kilometers gesproken Ward, jouw seizoen lijkt nog niet over na L-B-L, want
je staat in de top 10 van de stand! Droom je al over de hoofdprijs?
Ward: 'Die hoofdprijs is ieder jaar een doel. Maar praktisch gezien heb ik er
nog nooit zo goed voor gestaan als nu. Theoretisch gezien word ik om de 2 jaar
wel eens leider in Gigabike. In mijn debuutjaar 2006 reed ik de hele Giro als
leider, in 2008 tegen het eind van de Dauphine. Dus in 2010 mag het nog (heel)
wat later zijn. Veel zal er van afhangen of Valverde nog iets uit zijn lange mouwen
kan schudden of niet.'
Willen jullie verder nog iets kwijt? Over de Giro? Over Gigabike? Over het
leven?
Ward: 'Met Gigabike heb ik een soort haat-liefde-verhouding. Laat nu niemand
zeggen: Het is maar een spelletje. Ook deze Giro stapelen de frustraties zich
weer op. Ik hoopte eindelijk verlost te worden van mijn Giro-syndroom. Met mijn
selectie is het onwaarschijnlijk dat ik veel schade op zal lopen tijdens de
Giro, maar ik vrees des te meer voor de andere rittenkoersen in deze periode.'
Diederick: 'Ik wil bij deze nog wel eens mijn jaloezie uiten over de prestaties
van de Belgische renners. Jullie zijn nog wel eens kritisch op jezelf, maar wij
Nederlanders mochten willen dat we renners als Philippe Gilbert en Tom Boonen in
huis hadden. Hulde met name voor Gilbert. Mooi als renners - ouderwets- het hele
jaar goed zijn.'
En Gigabike is zeker meer dan een spelletje, anders zaten we hier niet samen.
Bedankt allemaal!
Interview : Marco Vroege
Laatst gewijzigd op 19/05/2010 - Opmerkingen en suggesties kan je mailen
naar gigabike@advalvas.be
Gigabike, jaargang 11 - Copyright: Peter Samoy & Mark
Vanderwegen