Gigabike trok naar de Nederlandse groeikernen, en sprak met Wim Stevens, winnaar Parijs-Nice en Bart Delemarre, winnaar Ronde van Romandië

Heren, voor jullie beiden een fraaie zege in een rittenkoers. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Hoe heb je het beleefd?

Wim: Ik zag dat ik een mooie selectie had voor Parijs Nice zowel klassementsrijders als sprinters. Ik stond bijna altijd in de top 10 dus dan word je toch zenuwachtig, zeker als je nog nooit wat gewonnen hebt. Mijn zwakke plek was Samuel Sanchez, want die had ik niet. Gelukkig voor mij viel hij op de voorlaatste dag uit.

Bart: Voor mij was het zeer onverwachts. Ieder jaar focus ik me meer op de rittenkoersen dan op de kasseienklassiekers. Dit jaar lag de focus nog sterker op het rondenwerk en de heuvelklassiekers. Echter door het gemis van enkele goed scorende renners in periode 1 wilde het nog niet zo vlotten. Een zege in Romandië was dan ook zeer onverwachts, maar wel meteen mijn mooiste zege ooit.

Wim, jouw Gigapalmares was nog maagdelijk blank, al is een 33e eindklassering natuurlijk niet onaardig. Wat doet dat met je, zo'n zege?

Wim: Ik maak nooit selecties voor dagoverwinningen door bijvoorbeeld alleen maar sprinters te nemen. Ik probeer zo hoog mogelijk in het klassement te komen. Ik heb wel een paar top 10 resultaten gehaald in de Ronde van het Baskenland zowel vorig jaar als dit jaar. En dat vind ik ook heel mooi. Maar een echte zege geeft je een mooi gevoel, zeker omdat een aantal collega´s van mij (Jan Pronk en Jacques Schutte) er aan meedoen!

Bart, over top 35-plaatsen gesproken, jij was de vorige jaren 32e, 34e en 32e, en boekte elk jaar successen in het rondewerk. Knap, omdat bijna niemand een klassement en dagzeges kan combineren. Hoe slaag je hier telkens weer in?

Bart: Mooi dat dit is opgevallen! Dit is een grote frustatie van mij. Als je in de top 30 eindigt, mag je namelijk de hele winter op de startpagina van gigabike staan. Het combineren van klassement en dagzeges is een kwestie van geluk, ieder jaar probeer je enkele jokers in het team te selecteren, die jokers kunnen dan net het verschil maken voor een dagzege.

Tja, die strategie volg ik dit jaar ook, maar bij mij leidt het tot niets. Mag het over wat anders gaan? Wim, de kliek 'Almost 50 in '05' ... zit daar nog een beetje leven in? Of slaat de midlifecrisis nu echt toe?

Wim: Onze kliekleider Ed Roos zwengelt zo rond de transferperiode de discussies aan en er zijn er een paar die zich daar in mengen. Mijn collega Jacques Schutte en ik voeren bijna dagelijks een discussie over wie er wel niet en daar en daar gaan rijden. Dus het is een hele levendige bezigheid.

Bart, jouw kliek 2recyclisti draait momenteel uitstekend. Gaan jullie dit jaar dan eindelijk een prijs pakken?

Bart: Dat is natuurlijk wel het doel. Sinds vorg jaar richten we ons met zijn allen op het klassement. Dit zorgde vorig jaar voor een mooie derde plek. Dit viel misschien tegen nadat we geruime tijd op één hebben gestaan, maar is gewoon een top prestatie. Persoonlijk heb ik het idee dat we er dit jaar beter voorstaan dan vorig jaar. Vorig jaar lag de focus misschien nog te veel op het voorjaar, dit jaar heeft iedereen een ploeg dat nog naar boven kan kijken.

Wim, een Belgische lezer stuurde mij de volgende vraag: 'Bent u echt de acteur die Tom De Decker speelt in Thuis?' Wat is je antwoord?

Wim: Helaas, die ben ik niet, maar ik was hem graag geweest.

Laten we het als Nederlanders onder elkaar maar over Nederlandse dingen hebben. Wim, je woont in Bergschenhoek, niet elke Gigabiker zal daar een beeld bij hebben. Vertel ons wat meer!

Wim: Ik weet ook niet waarom ik dat gedaan heb. Ik denk soms met weemoed terug aan mijn jaren in Den Haag. Maar ja als een huis wilt hebben waar drie kinderen in moeten dan kom je al gauw in een VINEXwijk terecht. De Belgische gigabikers snappen deze term waarschijnlijk niet en daar mogen ze blij om zijn. Kort gezegd, Bergschenhoek had 20 jaar geleden nog geen 10.000 inwoners maar nu wonen er 30.000.

Daar zal Bart niet van onder de indruk zijn, als inwoner van Almere! Bart, dat lijkt me niet direct een plaats die een mens met een traditionele sport als wielrennen associeert. Kun je er in Almere voor uitkomen dat je Gigabiker bent?

Bart: Er wordt wel degelijk in Almere gefietst. Gigabike, dat is echter wat minder bekend. Ik heb er dan ook niet veel effort in gestoken om het spel uit te leggen

Over fietsen gesproken, zitten jullie zelf ook op de fiets? Of kijk je vooral tv? Zo ja, NOS of Sporza?

Bart: Ik heb wel een fiets, maar inmiddels heb ik die al weer ruim een jaar niet aangeraakt. Het is dus vooral televisie kijken, dit doe ik wisselend op de NOS en Sporza.

Wim: Ik heb ook een fiets! Een racefiets ... maar daar zit ik niet veel meer op. Als het mooi weer fiets ik met dat ding naar mijn werk (ongeveer 20 km). Vroeger in de jaren negentig ging ik regelmatig fietsen in de Alpen en de Pyreneeen. Dus ik ken alle grote cols uit de Tour de France. Ik kijk regelmatig naar het wielrennen, bij voorkeur Sporza. Michiel Wuyts is absoluur mijn favoriet.

Wim: Voor de Giro twijfel ik tussen Basso, Leipheimer en Cunego. Dan gok ik op Basso. Voor de Tour zal het wel Contador worden.

Bart: Ik kom op ongeveer dezelfde namen uit. Voor de Giro zijn er twee favorieten; Basso en Leipheimer. Voor de tour is er eigenlijk maar één en dat is Contador. Al komt het grootste gevaar misschien wel uit eigen ploeg. Zal Armstrong voor Contador rijden?

Jullie lijken er echt verstand van te hebben! Bedankt voor het interview, misschien willen jullie nog iets kwijt?

Bart: Bedankt, het was leuk om een keer uitgenodigd te worden voor een interview.

Wim: Ik wel nog wel iets kwijt aan de organisatie. Bedankt voor dit mooie initiatief. Het heeft mijn leven totaal ontregeld, maar ik besef dat ik nu leef. Mijn vrouw wordt er wel eens gek van maar ze begrijpt dat het veel voor mij betekent.

Licht ontroerd na deze slotwoorden vertrok de interviewer uit de Vinex-wijk. Ook hij besefte ineens weer dat hij leefde ... dankzij Gigabike!

Interview : Marco Vroege