Gigabike sprak met Jozef Ghekiere (winnaar Gent-Wevelgem) en Dirk Smits (winnaar Parijs-Roubaix)

Wevelgem en Roubaix liggen slechts een kilometer of 15 van elkaar vandaan verwijderd. Gigabike besloot dan ook ergens aan de Belgisch-Franse grens de winnaars van Gent-Wevelgem (Jozef Ghekiere) én Parijs-Roubaix (Dirk Smits) een dubbel-interview af te nemen. Twee sprekers met elk hun eigen benadering, Jozef gevat en kort van stof, Dirk die wat langer nadenkt en niet spreekt van antwoorden maar ‘overpeinzingen’. Tijd om de winnaars nader aan u voor te stellen!

Gefeliciteerd met jullie klassieke zege! Hoe hebben jullie de wedstrijd beleefd?

Jozef: Allereerst bedankt voor de felicitaties!

Dirk: Iedereen die van wielrennen houdt, zal wel op het puntje van zijn stoel gezeten hebben bij de beelden van deze heroïsche titanenstrijd. Dus ook ik heb nagelbijtend en tenenkrullend naar deze wedstrijd gekeken en genoten van het stampen en stoempen, van het vallen en opstaan van deze moderne gladiatoren.Toch vond ik het jammer dat het vluchtersgroepje uit elkaar geslagen werd, want dat had de spanning zeker ten goede gekomen. Niet gezeurd echter, je concurrenten tot het uiterste drijven zodat ze risico's moeten nemen, behoort nu éénmaal tot het koersgebeuren en de winnaar heeft altijd gelijk, zelfs als de hele meute door pech wordt geteisterd of in de bezemwagen wordt opgeborgen.

Jozef: En de woorden van Dirk gelden natuurlijk ook grotendeels voor ‘mijn’ koers, Gent-Wevelgem.

Was deze wedstrijd voor jullie ook het hoogtepunt van het wielerseizoen? Of kan je ook nog van koers genieten zonder dat je zelf wint?

Dirk: Als gigabiker behoort deze wedstrijd voor mij tot een - hopelijk - voorlopig hoogtepunt.Tijdens het koersverloop had ik in de smiezen dat mijn renners prima werk verrichtten en dat de kans op een goed eindresultaat mogelijk was, vooral toen Johan Vansummeren uit de achtergrond als een duvel uit een doosje terugkeerde. Op de eindoverwinning had ik eerlijk gezegd niet gerekend omdat ik meende dat de meer ervaren gigabikers deze vluchters tevens in hun ploeg opgesteld hadden. Daarom ervaar ik mijn overwinning toch een beetje als een mooie prestatie dankzij een rotsvast geloof in mijn dertig discipelen, waarvan er acht mij aan een glorieuze zege hebben geholpen en mijn vertrouwen in hen hebben versterkt.
Toch kan ik met volle teugen genieten van de wedstrijden waarin mijn renners niet aan de bak komen of maar met enkelen aan de start verschijnen. Grote kampioenen moeten in mindere momenten groots blijven en koers is koers.

Jozef: Zeker, het is lekker meegenomen als je eens wint, maar ik kan ook genieten zonder te winnen.

In het Giga-archief zien we van Jozef slechts 2 eindklasseringen buiten de top 400 en geen enkele bijzondere individuele uitslag. Ook Dirk's debuutjaar was niet echt opmerkelijk. Wat heeft ervoor gezorgd dat jullie in 2009 wel raak schoten? Een andere voorbereiding?

Jozef: De eerste jaren zijn de moeilijkste, dus is het wat aanpassen.

Dirk: In vergelijking met mijn vorige deelname heb ik gekozen voor een ietwat uitgekiende aanpak. Het is zeer eenvoudig een volledige ploeg samen te stellen met uitsluitend sprinters of met elegante Italianen. Mijn doel is vooral een evenwichtig conglomeraat bijeen te krijgen, je zou kunnen stellen: voor elk wat wils, een sprintbommetje hier, een metronoomrijdertje daar, een berggeitje op de klim, een klassementrijder in de vallei en een klassiek renner op de kasseien. Deze werkwijze vergt wel wat gepuzzel en zorgt voor een team dat niet iedere week met de bloementuil staat te zwaaien, maar in de koers wel geregeld - dat is althans de bedoeling - zijn neus aan het venster komt steken.

Ik herken het helemaal! Het woord metronoomrijdertje ga ik trouwens ook in Nederland proberen in de markt te zetten, waarvoor dank. Nu we toch zo bezig zijn, Dirk, jij bent lid van 'das Landschaft', dat het volledige podium in Roubaix bezette en al een aantal kassiekoersen won. Een vergelijking met Quickstep is snel gemaakt. Met wie vergelijk jij jezelf dan? Boonen, Devolder, Van Impe of Wynants?

Dirk: Iedere vergelijking met één van deze renners is uit den boze. Laten we het maar houden op een goeie mix van deze vier. Wat ik wil benadrukken is dat onze kliek het schitterend heeft gedaan: de eerste drie plaatsen worden bezet door Landschafters. Deze prestatie vind ik even lovenswaardig als mijn persoonlijke victorie.

En Jozef, over jouw kliek, hoe is het bij de kliek 'Senioren Nou En'? Is dat echt een oudemannenhuis, of ...?

Persoonlijk ken ik mijn medespelers niet, maar wel via e-mail eens ontmoet. Maar een oud mannenhuis is het zeker niet, je bent maar zo oud; als je het zelf voelt!

Dirk, In tegenstelling tot je kliekgenoten Merckx en Bracke heb je niet een ploeg met enkel kasseivreters, wat je zege des te knapper maakt! Toch meer een Devolder type blijkbaar? Wat zijn je verdere ambities dit seizoen?

Dirk: Nu de eerste overwinning binnen is, bestaat het gevaar om te gaan zweven: voeten op de grond en bescheiden blijven. Deze zege smaakt inderdaad naar meer, maar als ik af en toe een graantje kan meepikken, ben ik een tevreden ploegleider. Als ik in het eindklassement ooit binnen de top honderd zou kunnen eindigen, dan is het seizoen geslaagd en liggen de contracten voor mijn renners terug klaar.

Jozef, je hebt opvallend veel Nederlanders in je team, vooral omdat je zelf een Belg bent. Want verwacht je nog van je Nederlanders dit seizoen?

Jozef: Neen, dat is puur toeval. Nederlandse renners zijn sterk in het voorjaar en constant. De verwachtingen zijn nu wat minder, dus tijd voor een paar wissels!!!!!!!!!

Vertel eens wat meer over jullie zelf! Wat doen jullie verder in het leven behalve Gigabike spelen?

Jozef: Ik ben een sportliefhebber op rust .Hou me bezig met huishoudelijke taken, lezen van sportbladen, prono's invullen, internet,tv kijken, muziek, terrasje doen en vooral supporteren voor mijn twee baskettende zonen.

Dat klinkt heel goed, ga vooral door! Wil je verder nog iets kwijt?

Jozef: Ik wens Gigabike nog veel succes.

Bedankt! Beiden nog veel succes gewenst, en Dirk, wil jij de afsluiting verzorgen?

Dirk: Het spel Gigabike zit vernuftig in elkaar en werkt min of meer verslavend, dus oppassen geblazen voor een overdosis, maar op deze manier blijf je van straat en uit de kroeg, discussieer je met andere junkies en beterweters, volg je de koers op de voet, verkneukel je aan de roddels en randberichten, voel je jezelf als een wielerorakel en doe je intussen geen vlieg kwaad. Blijf trappen en win!

En met deze gedachten in het achterhoofd toog uw interviewer huiswaarts …

Interview : Marco Vroege