Emma: Ivan, wie is Ivan? Vertel eens over jezelf!
Geboren ben ik in Zottegem waar ik ook het grootste deel van mijn leven doorbracht.... In Zottegem is er zowat elk jaar een doortocht van de Ronde Van Vlaanderen en bovendien was ik getuige van de doortocht van de Tour aan mijn voordeur op vier-of vijfjarige leeftijd.Het passieve wielrennnen zat er bijgevolg van kindsbeen in. Momenteel woon ik dus in Waregem tussen het Regenboogstadion en de Paardenrenbaan die vooral gekend is van Waregem Koerse de fameuse Gaverbeek. Volgend jaar is er dus een tourstart op 100m van mijn deur.De geschiedenis herhaalt zich. Ik hoop natuurlijk een uitnodiging voor het rennersdorp te bemachtigen. Ed en Steven zoals je ziet voor dergelijke dingen ben ik te strikken... Ik woon er samen met Natasha en onze 2 zonen Louis en Siebe. Bij deze wensen we Elli een dikke proficiat met het behalen van het luipaardtruitje. Toch wel een bevestiging nadat ze vorig jaar Marco V het nakijken gaf. Ik vraag me nog altijd af hoe Marco deze traumatische ervaring verwerkt heeft. Mijn bouwjaar is 1957. Vandaar wellicht de sterke interesse van Almost 50 om mij bij hun ploeg in te lijven. Ed beloofde me op de gigafinish een extra inspanning te doen om deze transfer te realiseren. Zet je dus maar schrap Steven!!.
Math Mas: Vertel ook eens over je prestaties in gigabike de vroegere editities?
In mijn debuutjaar 2003 strandde ik op plaats 158.Toen dacht ik ook nog dat je Gigabike kon winnen door Hans De Clercq (anno 2006 noemt zo iemand Wim De Vocht) in je startploeg op te nemen. In 2004 slaagde ik er in -gesteund door een sterke kliek-op een mooie plaats 51 te eindigen waarna Jef mij onmiddellijk promoveerde tot kopman 2005. Met deze druk kon ik echter moeilijk omgaan zodat ik veel te vroeg in de kopgroep terecht kwam. Waarna de terugval onvermijdelijk was en ik nog tevreden mocht zijn met plaats 53 in de eindrangschikking. Daar het zo niet verder kon, besloot ik toch een beetje studiewerk te verrichten. En als een waar kerstgeschenk kreeg ik van Sammie de eerste jaarboeken van Gigabike in pdf-formaat. En ja, in 2006 slaagde ik er in het selecte clubje van gigabikewinnaars te vervoegen. Er is dus zeker hoop voor de vele gigabikers die het bij hun debuut niet schitterend deden.
Jasper: Hoe kom je bij Gigabike terecht?
Het was collega Glenn Ollevier die me in contact brachten met deze fantastische website en dit spelletje. Iets wat slechts mogelijk is dankzij de inzet van Mark en Peter. Hopelijk vinden ze nog lang de tijd en de kracht om er mee doorgaan. Ook Andy en Jasper als beheerders van de anjalijst verdienen een pluim. Last but not least wil ik forumbeheerder Wulfy, cartoonist Surcouf en de interviewer niet vergeten.
Kraftwerk: Bedankt Ivan! Heb jij al mensen in gigabike gedropt?
Inmiddels heb ik ook de collega's Rony De Rore en Ivan T'jampens in contact gebracht met gigabike. In ruil hiervoor krijg ik van hen prachtige tips. Zo bracht ik dit jaar op hun aanraden Bobby Julich in voor de start van de Giro. Het gevolg hiervan was dat ik lekker in de luwte van het peleton kon verder doen en niemand in de mot had dat ik over een supersterk team beschikte. Dergelijke tips zijn dan ook van goudwaarde. Jammer is wel dat Rony en Ivan T hun beste periode kennen tijdens het openingsweekend zodat onze onderlinge strijd meestal niet te lang duurt.
Jasper: Hoe kwam je bij Het Landschap terecht?
In de tijd dat de Vlaamse Peren en Almost 50 nog niet opgericht waren, was de keuze eerder beperkt. Zo stelde ik me op een zaterdagavond in 2004 kandidaat via het forum om lid te worden van'We keken naar het Landschap'. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat vooral de naam van de kliek me aansprak alsook het feit dat de teamchef zich Jef Braekeveldt noemde. Zonder enig overleg besliste Jef mij er bij te nemen wat toch van enig inzicht getuigde. Vooral als je weet dat hij voordien ook nog de latere winnaar van 2004 Jasper Van Hoof onderdak had gegeven nadat deze de wijsheid van 'De Wijze Mannen' niet langer zijn ding vond. Zoiets belooft voor de andere Landschappers!! Zo kwam ik terecht in de jeugdige kliek van het Landschap waar ik als ouderdomsdeken de naam Georges Clooney kreeg.
(A)lex: Ivan, voor de Vuelta nam je Mayo in de ploeg. Hoe komt het dat je zoveel vertrouwen had in deze toch wel wisselvallige renners?
Hoewel ik net zoals kliekgenoot Wouter niet geloof in het leven na de dood liet ik me toch overhalen om Mayo in mijn ploeg te droppen bij de start van de Vuelta. Volgens de bescheiden mening van een andere kliekgenoot Lex was het de enige manier om de kliekranking en gigabike te winnen. Gezien het feit dat ik een ploegspeler ben, volgde ik de wijze raad. Achteraf gezien bleek het een sublieme zet. Ik bleef tijdens en na de Vuelta net buiten de podiumplaatsen zodat Sammie helemaal geen rekening hield met mij als eventueel kandidaat eindwinnnaar. Aangezien al zijn concurrenten (ik dus niet) Paolini in hun ploeg hadden mocht die zeker niet ontbreken in zijn ploeg voor periode 6. Hiervoor Samsan uit je ploeg laten, moet inderdaad hard aankomen zijn. Enkel Marco weet waarschijnlijk hoe dit aanvoelt.
Bekervandaal: Wat heb jij met de Cera?
Mijn ploegnaam 'De cerapositieven' heeft helemaal niets met de Belgische bankinstelling Cera te maken. ik word dus helemaal niet gesponsord door deze bank. Alhoewel ik misschien via collega Ivan T-die daar wel goede relaties heeft-eens moet informeren of ze een privésponsering niet zien zitten. C.E.R.A. of continuous erythropoiesis receptor activitor betreft de nieuwe superepo die vorig jaar in gebruik kwam in het peleton. Ik was dan ook van oordeel dat het handig kon zijn zoveel mogelijk van die valsspelers in mijn ploeg te hebben. Blijkbaar heeft onze buschauffeur Kris mij slecht getipt. Want buiten Jaksche (overigens gekozen na het lezen van het verslag van Philippe over de CSC-stage) was mijn startploeg zuiver op de graat. Na periode 1 werd Jorg overigens gedumpt en zo kon ik nadien verder met een schijnbaar cleane ploeg. Enig probleempje was Landis die te veel pinten dronk tijdens de tour en daardoor in een moeilijk parket terecht kwam met zijn testosterongehalte.
Jef B.: Heb je ooit het voorgevoel gehad dat je gigabike ging winnen dit jaar?
In feite wel. Vorig jaar was mijn ambitie om de oudste winnaar ooit te worden.Een ambitie die perspectieven opende.Niet te veel concurrenten en de tijdsdruk was er ook al niet. Het is echter afwachten of ik kan standhouden in deze ranking.Wat als de mannen van almost 50 of de senioren met bekerboer Gerard Stolker uit hun sloffen schieten. Ook de ambitieuse Menko Wiersema lijkt me een gevaarlijke kandidaat. Of komt het gevaar toch van dichter (collega's)?
Jef B.: Vanaf wanneer wist je dat je ging winnen en beschrijf eens hoe dat voelt?
Een goed gevoel kreeg ik bij de aankomst van het wk te Salzburg. De volledige top 6 met daarbij Zabel, jawel Samsan en last minute transfer O'Grady. Deze transfer voerde ik inderdaad uit in Salzburg na de demonstratie van Marianne Vos tijdens het wk voor vrouwen. Toen ik een paar minuten later oog in oog stond met Marianne en zij spontaan haar medaille showde, leek me dit een goed voorteken. Eerlijkheidshalve moet ik er aan toevoegen dat het mayonist Lex was die me met een laatste mailtje over de streep haalde om Sinkewitz te schrapppen ten voordele van O'Grady. Echt zeker was ik natuurlijk maar toen Bettini aan zijn solotocht ter ere van zijn broer Sauro begon.
Emma: Is het dankzij of ondanks Het Landschap dat je wint?
NATUURLIJK. DANKZIJ HET LANDSCHAP.
'Vincere insieme' is inderdaad ook de leuze van Het Landschap. Eerlijk gezegd heb ik lang gedacht dat Wim zou winnen. Het ware hem gegund maar blijkbaar stond hij te vroeg op kop en dan neem je wel eens de verkeerde beslissingen door je ploeg aan te passen aan die van je tegenstanders.
(A)Lex: Is het waar dat je Het Landschap wilt verlaten?
Ik kan natuurlijk niet ontkennen dat Ed Roos van Almost 50 serieus achter mijn veren zit en mij de hemel op aarde belooft. Als je niet gelooft in het leven na de dood is dat natuurlijk bijzonder aantrekkelijk.
Bekervandaal: Komt dat door Coveliers of is het een kwakkel?
Dat Coveliers ook in deze transactie betrokken is, zou me geenszins verwonderen. Voor hem is het waarschijnlijk een handelswijze om zijn plaats bij Het Landschap veilig te stellen. Want na zijn topprestatie in 2004 waar hij als debutant een vijfde plaats versierde, doet hij mij en misschien ook jou steeds meer denken aan een bepaald rennner. Toch maar even de gigafinish afwachten.
Hugo: Ik wil eigenlijk enkel het geheim recept kennen. Hoe win je in hemelsnaam gigabike? Komt er wat geluk bij kijken of is het een kwestie van urenlang puzzelen? Heeft Ivan een taktiek? Bepaalde voorkeuren? Inside information?
Een geheim blijft geen geheim als je het aan iedereen vertelt. Misschien toch een tipje van de sluier voor de debutanten. Gigabike kan je maar winnen als je ook met je buikgevoel rekening houdt. Je mag niet al te krenterig zijn en persoonlijke voorkeuren voor bepaalde renners laat je best achterwege. En zonder een grote dosis geluk kan je het ook niet redden. Normale wielerseizoenen bestaan nu eenmaal niet.
Hugo: En natuurlijk wil ik alles weten over Natasha. Achter elke grote man staat een sterke vrouw. Gaat dit gezegde ook op voor Ivan? Wie is Natasha en is zij net zo gebeten door gigabike als hijzelf?
Aan kliekgenoot Wouter kan ik wel zeggen dat het bouwjaar van Natasha (1970) beter aansluit bij de gemiddelde leeftijd van Het Landschap. Via haar leerde ik dat er ooit een CARMINO PREZIOSI (van wie haar vader een fervent supporter was) rond gefietst heeft. Al drie jaar hoop ik met die kennis uit te pakken tijdens de vermaledijde kwis op de Gigafinish. Helaas wil de juiste vraag maar niet komen.
Wat Natasha betreft moet ik wel zeggen dat ze niet zo gebeten is door Gigabike als ik zelf.Rekenwerk komt er niet aan te pas.Haar enige tactiek is het aanvullen van de lijst alom gekende renners met enkele nieuwe namen die ze oppikt tijdens de rechtstreekse uitzendingen. Toegegeven dat ze ook af en toe gebruik maakt van wat informatie(starters e.d.) die ze van mij krijgt. Daar ze dat niet eerlijk vindt tegenover de andere dames die Gigabike volledig zelfstandig spelen en ook omdat ze de specialisatiegraad te hoog vindt,heeft ze besloten haar luipaardtruitjes aan de wasdraad te hangen.Zo kan er een plaats vrij gemaakt worden voor een debutant.
Philip: Hoe kun je na zo'n groot succes de motivatie vinden om door te gaan (bij het Landschap) in Gigabike? Wat is nu de uitdaging?
Stoppen op een hoogtepunt is altijd aantrekkelijk. Als ik echter het palmares van Marckx (VDW) bekijk moet ik vaststellen dat er nog veel eer te behalen op gigabikevlak. Bovendien ben ik verslaafd geraakt aan het spelletje zodat ik zeker eerst een ontwenningskuur zou moeten volgen om er mee op te houden. Is het overigens niet in Bornem dat gigatrauma's behandeld worden?
Philip: Hoe kijk je tegen een DNA-test aan?
Voor een voorafgaande test ben ik zeker niet vinden.Je neemt toch ook geen vingerafdrukken van iemand die nog geen misdaad begaan heeft. Ik zie de DNA-Test eerder als een instrument dat vrijblijvend kan gebruik worden door beschuldigde renners om hun onschuld te bewijzen.
Philip: Dienen we in 2007 te starten met Boonen én Bettini (samen 4571 Anja's) in onze Gigabike ploeg?
Ploegleider Jef zal het graag lezen dat jij nu al met de samenstelling van je ploeg voor 2007 doende bent.Voorwaar een voorbeeld van professionele aanpak. Om de krententrui te winnen zijn ze zeker niet noodzakelijk.Maar om de wisseltrofee binnen te halen kunnen ze wel nuttig zijn. Met 23 renners die nu reeds meer dan 1000 punten waard zijn volgens de ANJA ROAD RANKING van 15/10/2006 zal het overigens geen sinecure zijn om een degelijke startploeg op papier te zetten.
Wim: Vorig jaar werd je aangeduid al Landschapskopman maar lukte het niet echt, evenals elke andere kopman -en er mochten er nogal wat de revue passeren - die de coach in de loop van de voorbije seizoenen bezigde. Zadelt de coach zijn renners met te hoge druk op, heeft hij er geen goed oog in, of is het louter toeval?
Hoewel ik overtuigd was dat ik het vorig jaar reeds ging lukken om de wisseltrofee binnen te halen,lukte het vorig jaar inderdaad niet. Tegen de ongeschreven wetten van Gigabike ging Marco V onmiddellijk aan de haal. Mijn achtervolgingsgroepje was blijkbaar niet goed samengesteld en toen Elli dan in de aanval ging lag ik allang tegen het Canvas te dromen van Gigabike 2006. Druk moet er zeker zijn. Er vallen er nu al genoeg in slaap zodat we in 2006 slechts met 5 man in de finale kwamen om de Deckxtrofee te heroveren.
En een goed oog heeft de coach er zeker in.Twee winnaars op drie jaar tijd is niet mis. Ik vermoed overigens dat Jef de glazen bol van het Orakel van Borgerhout ontvreemd heeft.
Harm-Jan : Wat is uw hematocriet?
Ik moet bekennen dat mijn hematoctriet ver boven de 50 zit. Ik ben echter wel in het bezit van een doktersbriefje.CSC-dokters,weet je wel.
Harm-Jan: Wat is er precies in Salzburg gebeurd (afgezien van het feit dat daar ene Bettini wereldkampioen werd) en welke rol speelde u daarbij?
Tijdens het wk heb ik samen met een paar vrienden lekker gans de dag getafeld op de top van de eerste helling bij Rosie.Twee ronden voor het einde ben ik dan Samsan gaan aanmoedigen en heb ik Paolini aangepord zijn laatste pijl te verschieten. Wat hij ook prompt deed. Nadien heb ik natuurlijk uitbundig mijn leidersplaats gevierd.
Harm-Jan: Word je nu wegkapitein om ervaring over te dragen naar jongere deelnemers van onze kliek (yes!, kom op met het geheim!), of heb je nog steeds zegehonger?
Wie zal het zeggen .Wegkapitein bij Het Landschap of bij een nieuw op te richten team? Absolute kopman bij Almost 50 klinkt natuurlijk ook mooi. Vooral als je ziet dat Ed een jaar na zijn debuut reeds in de toptien eindigt. Het geheim dat moet jij toch kennen Harm Jan. Dat is gewoon een goed gebruik van de Excelbestanden die je me mailt. Waarvoor dank overigens.
Jay: Ik heb meer menselijke vragen als wat is je lievelingseten? en kleur? en dier? En naar wat voor muziek luister jij graag?
Je interesse naar mijn menselijke kant ontroert me toch een beetje. Vooral het geel van de gigabikeleiderstrui waarin ik volgend jaar mag starten lijkt mij een mooie kleur. Wat de muziek betreft kan ik je zeggen dat vooral Mozart me aanspreekt. Waarom ga je anders een week naar Salzburg??
Jay: Met misschien een fijne jeugdanecdote erbij ofzo ivan?!
Elk jaar ga ik samen met een groep vrienden naar GP van de Stad Zottegem (vroegere Titsaertprijs) kijken. Daar die wedstrijd verreden wordt op een kermisdag en we door andere aktiviteiten de koers wel eens uit het oog verloren, hadden we steeds een probleem om de naam van de winnaar te kennen. Omdat ze dat bij ons thuis moeilijk konden begrijpen, informeerden we na de wedstrijd bij de renners naar de naam van de winnaar. Zo kwamen we op één van die dagen Hendrik Redant tegen een paar uur na de aankomst. Hendrik had meegefietst en moest het dus zeker weten. En ja hij kon ons helpen. Hij had namelijk zelf gewonnen…
Steven : Merci Ivan voor deze uitgebreide babbel. Heb je soms nog een portretje van de jeugdige Ivan om te publiceren ?
Toen ik jong was bestond er nog geen digitale fotografie en Natasha is zoals gezegd nogal websiteschuw om gans haar gezinnetje op het internet te plaatsen.
Steven : Bij deze willen we graag de reeks interviews van dit jaar afsluiten. Bedankt aan allen die hier zichzelf kwamen voorstellen en voor al de anderen ... volgend jaar een nieuwe kans !
Interview : Steven Raeman & de rest van het Landschap.
