Gigabike sprak met Karl Van Overloop en
Joeri Kaal
- de wereldkampioenen van 2007.
Karl Van Overloop is voor de meeste gigabikers ondertussen
al lang geen onbekende meer. Hij staat al geruime tijd geboekt als de beste man
tegen de klok. Als er een tijdrit op het programma staat, dan mag je er bijna
donder op zeggen dat Karl dichtbij de overwinning gaat zitten. 2007 werd zelfs
een heel mooi jaar voor Karl. Zo won hij niet alleen de nevenraking voor de
tijdrijders, maar behaalde hij ook de titel van zegekampioen. Karl mocht dit
jaar maar liefst 8 bloementuilen in de lucht steken. Zijn mooiste trofee
behaalde hij evenwel op het einde van het seizoen toen hij zijn titel van
Wereldkampioen met één jaar verlengde. We spraken Karl aan op de BBQ van het
afsluitende Protour-feestje.
Karl, kan winnen ooit een gewoonte worden? Of blijft elke zege toch iets
bijzonders hebben?
Elke zege blijft toch wel iets apart hebben, al zijn de onverwachte
overwinningen toch wel de leukste. Zo heb ik met mijn tijdrijders toch ook al
een paar zeges in een kleine ronde kunnen wegkapen, zoals bijvoorbeeld dit jaar
in de Ronde van Duitsland. Maar nog een pak straffer was dat ik in de Dauphiné
zowaar een rit voor berggeiten won. Zo zie je maar dat tijdrijders meer kunnen
dan enkel hard fietsen.
In het gigapeloton rijdt er één man rond die we wellicht
als je grootste concurrent kunnen bestempelen. Tot nut toe kon je hem meestal
nog wel de baas. Hoe is de sfeer tussen jou en Tom Snelders?
Een zege wordt altijd afgemeten aan de kwaliteit van de tegenstand, dus ik ben
heel gelukkig met een tegenstander als Tom. Zonder strijd zou de voldoening om
een overwinning toch wat minder zijn.
Tom mag dan wel nog nooit WK Tijdrijden zijn geworden. Hij
heeft wel een titel die jij nog nooit hebt gehaald. Tom is namelijk onze huidige
Olympisch kampioen Tijdrijden. Misschien iets voor jou voor volgend jaar?
Absoluut. De olympische tijdrit is het hoofddoel voor volgend jaar. Met een Tour
de France zonder proloog en wellicht maar een enkele individuele tijdrit, zal de
hele zomer in het teken van de Spelen staan. Daarnaast lonk ik ook voorzichtig
naar de topplaats in de zegelijst allertijden. Die ligt weliswaar binnen
handbereik, maar tegen een succesvolle sprintersploeg valt doorgaans weinig te
beginnen.
En als je volgend jaar kunt kiezen tussen Olympisch
Kampioen tijdrijden worden of een 10de plek in Algemeen Klassement behalen, waar
ga je dan voor?
Zonder enige twijfel: Olympisch Kampioen. Ereplaatsen zijn leuk, maar een
Olympische titel is iets om 4 jaar trots op te zijn.
Speel je dan nooit met het idee om een ploeg uit te bouwen
voor het Algemeen Klassement?
Bij mijn eerste deelname heb ik me daar nog op gericht, maar uiteindelijk vergt
zoiets toch de nodige energie. Het is niet eenvoudig om de juiste renners in te
schakelen op het juiste moment. Bovendien vind ik het leuk om regelmatig mee te
kunnen spelen voor een dagprijs, wat vrij uitzonderlijk is met een
klassementsploeg.
Net zoals Cancellera win je 2x op rij. Koester je een
bijzonder sympathie voor de Zwitser? Of is er een andere renner die je met extra
aandacht volgt?
Cancellara is een schitterende renner met heel veel kwaliteiten. Zijn
ritoverwinning in de Tour dit jaar vond ik alweer een sterk staaltje en ik ben
ervan overtuigd dat hij zelfs in aanmerking komt voor het groen wanneer hij er
zich op zou toeleggen. Ook de Ronde Van Vlaanderen zie ik hem in de toekomst nog
winnen.
En euh Karl… ik durf het haast niet vragen, maar jij moet
nu ondertussen wel heel wat bevallige podiummissen kennen. Ik ken iemand die
graag in jouw schoenen zou staan. Kun jij hem niet verder helpen?
Tot mijn grote spijt worden alle bloementuilen virtueel uitgereikt. Misschien
een ideetje voor de Gigabike-bedenkers om daar in de toekomst iets aan te doen?
Jammer, dat zal Jasper niet graag horen.
Karl, met de barbecue-tang in de aanslag, lust er nog
wel een paar ...
Bij de start van het Wereldkampioenschap Wielrennen waren
de Spanjaarden en Italianen duidelijk torenhoog favoriet. De Belgen reden
degelijk, maar toch vooral een beetje uitgeblust mee en de Nederlanders tja...
die reden maar wat lukraak rond zodat de Belgen toch nog wat hadden om mee te
lachen. In Gigabike liggen de verhoudingen evenwel heel anders. Daar
stonden aan de startlijn van het WK een heel meute Belgen en Nederlanders. Veel
zuiders types rijden er hier niet mee. Toch deerde die overmacht Joeri Kaal
niet. Hij veegde mooi de hele Benelux bijeen en bracht de WK-titel naar Spanje.
Voor ons interview trokken we dus maar naar Santiago de Compostela. Joeri was
net bezig aan zijn banaantje, maar vond toch nog even tijd door om een interview
te geven.
Hola Joeri, felicitaciones con tu título de campeón del Mundo de ciclismo! Hoe
heb je zelf het WK beleefd?
In Amsterdam is het traditie met Jan Duffhues en Joost Stoffels veel biertjes te
drinken tijdens het WK waardoor de onredelijke emoties hoog oplopen. Hier in
Galicië was het minder. Ik moest er voor vechten om het laatste half uur te
kunnen zien. Gedurende dat halve uur was ik eerder bang voor Dekker
(uitgewisseld) dan hoopvol met Kolobnev in mijn team. Pas toen de kopgroep
gevormd was, begon ik te gniffelen. Ik dacht even dat Kolobnev het zou redden.
Na de sprint begon het refresh gedruk op de gigabike site (de rennerszoeker deed
het bij mij niet). Vanaf het moment dat ik mijn mooie naampje zag ben ik alles
vergeten.
Je rijdt al sedert 2001 mee in het gigapeloton, maar tot
op heden eindigde je elk jaar vrij anoniem in het pak. Een aantal keer wist je
wel een ritzege mee te pakken in een Protour-ronde, maar dit is toch pas je
echte doorbraak. Stel je zelf eens voor aan je collega's.
Mijn gigabike resultaten zijn inderdaad vrij troosteloos. Toch ben ik
redelijk tevreden met mijn leventje in Santiago. Daar probeer ik een
proefschrift te schrijven over de geschiedenis van Galicië, door moleculen te
zoeken die daar wat over zeggen. Het blijkt dat de Galiciërs niet alleen nu hun
heuveltjes in de fik steken (herinnert u zich de zomer van vorig jaar?), maar
dat ze dat al meer dan 6000 jaar doen. In mijn vrije tijd stap ik nog wel eens
op de fiets voor een korte klimtijdrit op het bergje dat aan de rand van
Santiago ligt (Monte Pedroso: 5.34 km, 5%
gemiddeld, PR 23.0 km/u). Daar bereid ik me voor op de zomerfietsvakantie met
o.a. Jan en Joost. Hoewel ze me altijd slopen in gigabike, zijn ze op de fiets
gelukkig slechter.
Spanjaarden beleven de koers niet zo intens als de Belgen
en Nederlanders. Klopt dat beeld of valt het nog wel mee ?
Afgezien van Perico D. de tv-presentator is er onder de bijzonder
chauvinistische Spanjaarden voor zover ik weet van koersbelevenis geen sprake.
Er is momenteel vooral een schaarste aan fietshelden. Indurain was
vanzelfsprekend zeer populair. Nu zijn ze echter zonder schaamte massaal
overgestapt naar mindere goden als Nadal en Alonso. Hoewel Pereiro - een
Galicier – nog wel enige populariteit geniet hier, kunnen klasbakken als Freire
(laat staan Sastre) het doen met een beetje naamsbekendheid en de 8ste pagina in
Marca in geval van een grote overwinning.
Kon je met je zege daar dan wel uitpakken?
Nee. Zelfs mijn vriendinnetje snapte er geen zak van..“Oh wat leuk (krijg ik nu
weer een kusje?)”.
Met de trui van Wereldkampioen riskeer je nu dat veel meer
mensen hun koers op jou gaan afstemmen. Vrees je niet dat druk volgend jaar
enorm zwaar gaat worden ?
Dat risico is natuurlijk erg groot ja. De druk zal toch niet erg toenemen, die
leg ik mezelf wel op. Het ligt in mijn aard te denken dat ik alles kan winnen,
volgend jaar dus ook.
Je rijdt voor de Amsterdam Gang. Van waar die passie voor
Amsterdam? Hoe is de sfeer binnen de Gang?
Ik ben opgegroeid naast en heb gestudeerd in Amsterdam. Zoveel passie heb ik
evenwel niet voor Amsterdam. Ik wil best overstappen naar een functionerende
kliek, maar ik ben daar (voorlopig) natuurlijk niet welkom. Helaas zijn we (de
Gang, red.) dusdanig slecht dat we ons moeten richten op de interne strijd. De
sfeer is dan ook niet goed. Hoewel ik toch wel een beetje “trots” was op de
overwinning van Joost in Lombardije. Amsterdam Gang heeft het seizoen glansrijk
afgesloten.
Ondertussen zit het seizoen erop en heeft Marckx weer maar
eens gewonnen. Is het nog van deze tijd dat iemand 6x op 8 deelnames het podium
haalt en 3x dan nog als eindwinnaar ?
Als dat nog van deze tijd is, ja, dan is dat moeilijk te vatten. Zo is het
natuurlijk erg moeilijk mezelf wijs te maken dat ik door pure pech altijd in de
150+ eindig. Ik kan er verder niet zoveel mee, ik snap het spel of de sport niet
genoeg om er meer over te zeggen. Alle lof uiteraard. Marckx is altijd de eerste
met wie ik mijn ploeg vergelijk na de initiële teamselectie.
Wat zijn je plannen voor de winter en hoe ga je het nieuwe
seizoen voorbereiden?
Eerst maar eens kijken of er door dit WK genoeg dreiging uit mij spreekt, zo
niet dan moet ik mijn ploegnaam bavianen afschrijven. Alleszins.... Gracias por
venir Alejandro. Adios!
De nada Joeri, hasta la proxima !
Interviews : Alexander Van de Sande
Joeri, daags na zijn wereldtitel nog altijd aan het
oefenen op de fiets.
Vooral die juichbeweging kan nog een stuk beter, Joeri.
Laatst gewijzigd op 27/10/2007 - Opmerkingen en suggesties kan je mailen
naar gigabike@advalvas.be
Gigabike, jaargang 8 - Copyright: Peter Samoy & Mark
Vanderwegen