De Gigafinsih 2006 is in Bornem. Waar …?? In Bornem !! … Nooit van
gehoord. Op basis van een uitgebreide routebeschrijving leid ik af
dat het in de buurt ligt van Sint Niklaas (best toepasselijk in deze
periode). Dat is niet eens zo ver van Antwerpen en valt dus wel mee.
Maastricht – Antwerpen is een uurtje, dus binnen 1 ½ uur moet ik daar
kunnen zijn. Op een zaterdag is het geen probleem om op de rondweg
van Antwerpen te rijden. Wel een file richting Breda, maar daar hoef ik
lekker niet naar toe dus ik zie nog net de aanschuivende auto’s aan de
achterkant van de file. Na wat links en rechts kronkelen
door Bornem waarbij ik nauwgezet de bordjes abdij volg zie ik al vrij
snel de gigabike vlag hangen. Het is net over twee uur, ik hoop dat ik
niet de eerste ben. Maar nee daar komt Philip ook al aan dus ik kan met
een gerust hart naar binnen.
Even door de modder en ik treed binnen in een soort van patronaatsgebouw
met podium. Alhoewel de bar zich lonkend aan de rechterkant bevindt,
word ik naar links gestuurd. Heb ik net het trauma van de verkiezingen
in Nederland een beetje verwerkt, word ik weer geconfronteerd met
stemhokjes. Achteraf blijken het op de kant geplaatste tafels met een
laken er overheen te zijn maar dat merk ik op dat moment niet. Eenmaal
binnen in zo’n hokje begrijp ik dat ik niet moet stemmen maar dat het de
bedoeling is dat ik een aantal vragen beantwoord. Het laken is
opgehangen zodat ik niet kan spieken. Waar is het vertrouwen in de
mensheid gebleven ?
De eerste
beproeving
Eerst 5 foto’s van renners. Ik herken exact één renner : Davide Rebellin;
maar ja daar is de vraag om welke koers het hier gaat, en dat weet ik
ook niet. Dan maar gokken, en die blijken achteraf allemaal fout te
zijn. Vervolgens 5 beroemde passages in bekende wielerwedstrijden. Ik
ken de passages en ik weet bij welke koers ze horen. De vraag is echter
zet ze in volgorde van afstand ten opzichte van de finish. Hoe komen ze
er op !! Dat bos uit Parijs Roubaix is nog wel te doen maar de rest…..
Nou ja dan maar weer gokken. Vervolgens is het nog de bedoeling dat je
van een aantal protour ploegen de 3 best geklasseerde renners in de Anja
ranking vernoemd. Het hoeft niet eens in de goede volgorde, is dat even
coulant. Later op de dag worden de antwoorden toegelicht. Een
beetje schamper wordt er opgemerkt dat sommige mensen zowaar Ullrich bij
de top 3 van T-mobile hebben vernoemd. Gelukkig zit ik dan met het
schaamrood op mijn kaken een beetje verscholen. Enfin, met het zweet op
het voorhoofd, klamme handen en een droge keel kom uit het stemhokje
gekropen. Omdat ik nu wel naar de bar mag kan ik aan die droge keel in
ieder geval iets doen.
Eenmaal aan de bar raak ik aan de praat met Ruben Verhaeghe. Als je over
een hobby als wielrennen kunt praten overbrug je met gemak een
generatiekloof van bijna 30 jaar. En jawel daarbij staat ook een heus
lid van de top 3, Wim Deconinck. Later schuift ook nog Franky Verhaeghe
aan, zowaar een leeftijdgenoot maar wel wat afgetrainder dan ik. Om mij
heen hoor ik sowieso gesprekken over fietsafstanden die ik alleen
continu berg af met wind in de rug zou aandurven. Inmiddels merk ik dat
ik mij in het goed gezelschap van de kliek absolute X bevind. Je moet
toch wat als je de enige aanwezige van je eigen kliek bent. Maar o.k.
Jacob Bax heeft mij in ieder geval toegezegd volgend jaar wel van de
partij te zijn, al is het alleen maar om een T-shirt met “DAG RAEMAN” op
de achterkant te kunnen dragen. Marc Goor en Jaak Decoster verwacht ik
ook nog wel een keer.
Dan wordt het tijd om met de quiz te beginnen. Maar niet voordat wij een
door Surcouf gedoneerd “mandarientje” nuttigen. Ik vorm een team met Tom
Feyaerts, Filip Mas en Ghislain de Vos. Filip is duidelijk de man met de
feitenkennis. Tom en ik zijn sterk in het vertalen van rebusjes naar
namen van wielrenners. En Ghislain .. , Ghislain is een hele
vriendelijke man. Kortom een perfect team. Dat blijkt ook uit het feit
dat Filip na afloop van deze ronde vrij goed in het tussenklassement
staat. Zelf ben ik ondanks mijn gestuntel in het stemhokje naar de
middenmoot opgeschoven.
De tweede
beproeving
Dan komt de echte ellende. Je moet het podium op om “en pleine publique”
vragen te beantwoorden door het omhooghouden van bordjes. Ik schijn in
het stemhokje ingevuld te hebben dat ik verstand heb van ploegleiders,
want dat blijkt mijn specialisme te zijn. Toevallig hebben wandelende
wielerencyclopedieën als Marco Vroege en Leon Beerendonk voor hetzelfde
specialisme gekozen. Verrassend genoeg ken ik de antwoorden op de
vragen, en de ene keer dat ik moet gokken, doe ik dat nog goed ook.
Omdat ik naast Marco zit doe ik mijn uiterste best om mijn bordje eerder
omhoog te houden dan Marco, zodat ik niet beticht wordt van spieken. En
wonder, boven wonder, ik heb zelfs één vraag meer goed dan Marco. Hij
wist een bepaalde uitspraak over Eddy Merckx niet aan Lomme Driessens te
koppelen. Nou ja is ook ruim voor zijn tijd natuurlijk.
Er is echter een ding erger dan op een podium bordjes omhoog houden, en
dat is op een podium om de beurt een naam uit een lijst opsommen. Deze
keer gaat het om alle ploegleiders en assistent ploegleiders van de
protour. Het blijken er in het totaal 107 te zijn, en ik kan er zo wel
zeker 4 opnoemen. Ik krijg zowaar de kans om 2 van die 4 namen te
noemen. Bij de derde keer dat ik aan de beurt ben noem ik enthousiast
Peeters….. “Die is al genoemd “…... Ongeloof, paniek, zwart gat,
blokkade …. einde oefening voor Roos. Daarna mag ik vol bewondering
toekijken hoe Marco en Leon zeker nog ieder 7 of 8 namen noemen. Sommige
kende ik ook nog wel, maar er waren er een paar waarvan ik het ook had
geloofd als ze gezegd hadden dat het de president van Timboektoe was.
Genieten
Het hoogtepunt van de dag is voor mij echter het interview met José de
Cauwer. Wat een spreker is die man. Volgens mij is hij ruim één uur aan
het woord geweest, en de tijd is voorbij gevlogen. Hij vertelt verhalen
over de koers, over Kuiper, over opmerkelijke zaken, en het is of je het
zelf meebeleeft. Je ziet hem in zijn auto langs het peloton rijden en
aan Dirk De Mol vragen of er nog wat van komt. Even later wint Dirk
Parijs Roubaix. Heerlijk. Iemand die geen passie voor wielrennen heeft
denkt dan wellicht waar hebben ze het over, maar voor dit gezelschap was
het volgens mij puur genieten. Natuurlijk José wordt niet gehinderd door
enige vorm van bescheidenheid, en de sporadische kwinkslagen die Peter
maakte vinden bij hem absoluut geen gehoor, maar voor mij was dit het
beste interview waar ik ooit live bij aanwezig ben geweest.
Voor het eten nog even met Hans van Iterson gepraat. Ik ben het niet
altijd met Hans eens, zijn moraalridderschap over dopinggebruik gaat me
wel eens wat te ver, maar ik praat erg graag met die gast. Volgende keer
toch wat meer tijd voor uittrekken.
Het eten was weer uit de kunst. Alhoewel de volgende keer liever geen
knobbeltjes in mijn vanillepudding. Ik vind vanillepudding best lekker
maar er moeten nu eenmaal geen knobbeltjes inzitten.
(nvdr ... het was rijstpap, Ed).
Tijdens het eten met Gerrit van den Acker in de slag geweest. Jeugdige,
slimme en leuke vent. Volgens mij een potentieel gigabike winnaar.
Tja en dan de finaleronde. Er is voor een spelconcept gekozen waarbij je
met name wint indien je niet zo populair bent. Hoe meer mensen vinden
dat je een slimme gozer bent, hoe minder punten je voor een goed
antwoord krijgt. En zo kon het dus zo maar gebeuren dat Marco Vroege
geen enkele vraag fout beantwoordt, en er toch vroegtijdig uitknalt.
Bizar, maar van de andere kant heeft het wel wat. De winnaar Ben de
Schrijver was voor mij in ieder geval geen bekende. Hij speelde
natuurlijk wel een thuiswedstrijd.
Tot slot dan nog even over de glorieuze Gigabike winnaar Ivan Coolens.
We hebben het nog uitgebreid gehad over een transfer van Ivan naar
Almost 50. Maar dat kan toch niet doorgaan. De eisen van Ivan waren veel
te hoog. We hebben wel beloofd dat wij elkaar zouden steunen als wij
volgend jaar worden geconfronteerd met Abraham poppen,
verjaardagskaarten met 50 in grote cijfers, verrassingspartijtjes en al
die goedbedoelde ellende waarmee je met de neus op het feit wordt
gedrukt dat je van oudere jongere tot jongere oudere wordt omgevormd.
Gigabikers ik hoop jullie allen volgend jaar weer een keer te zien.
Ed Roos
Laatst gewijzigd op 04/12/2006 - Opmerkingen en suggesties kan je mailen naar gigabike@advalvas.be Gigabike, jaargang 7 - Copyright: Peter Samoy & Mark Vanderwegen