Gigabike in de Superprestige ...
Lorenzo Van Damme fietste mee met Sven & Co
Lorenzo
Van Damme, eliterenner zonder contract, is een verdienstelijk veldrijder
èn gigabiker. Op zondag 5 februari nam hij deel aan de
superprestigerace in Hoogstraten en bezorgde ons dit verslag vanuit de
wedstrijd. Waarvoor onze eerbiedige dank, Lorenzo !
"Superprestigeveldrit te
Hoogstraten"
Zondagmorgen 5 februari. Radio luid genoeg, rollenbank ernaast. Trappen,
trappen, zweten, wakker worden. Binnen enkele uren ben ik één van de 66
deelnemers aan de voorlaatste manche van de superprestige in
Hoogstraten. Wat? 66 Deelnemers? Dat meen je toch zelf niet? Blijkbaar
wel dus. En dat tussen al die toppers. Afzien, dat zal ik beslist doen.
12 uur. Parking van de sp-manche te Hoogstraten. Spaghetti met Kip. En
ik ben zeker niet de enige die dat op dat moment aan het eten is. Het
seizoen loopt op zijn einde. Eens het WK voorbij is bij velen de
motivatie zoek, ook bij ons, elites zonder contract. In deze tijd van
het seizoen is een weekend zonder competitie vaak een ramp. Zeker zoals
het weer de voorbije dagen was. Een trainingsrit wordt dan al
makkelijker ingekort. Maar we werken de koolhydraten toch maar naar
binnen en zullen er toch weer het beste van zien te maken. Stel dat ik
de profs vandaag kan volgen. Je weet het toch nooit. Dromen zijn bedrog
schrijven ze, tot nu toe is dat altijd waarheid gebleken.
12.40uur. Bij de juniores rijdt kersvers wereldkampioen Boy Van Poppel
zegevierend over de streep. Voor ons het sein om aan de verkenning te
beginnen. De heren Wellens, Vervecken maar vooral Nys worden constant
aangeklampt door journalisten en supporters. Wij rijden ongestoord en
rustig enkele rondjes. Nou ja, rustig. Ik raak geen poot vooruit en het
lijkt wel of er iemand aan mijn zadel hangt. Ik check het voor de
zekerheid, maar nee, aan de fiets ligt het niet. Het zullen de benen
zijn.
13.15uur. Einde verkenning. Op de parking neemt de nervositeit toe. Bij
mij niet. Ik twijfel sterk om de start te nemen. Nooit eerder voelden de
benen op een verkenning zo slecht aan. We zullen toch maar de tubes op
de juiste druk zetten. Niet te zacht, er liggen heel wat boomwortels,
altijd gevaarlijk om lek te rijden. Later op de dag worden er in de
materiaalpost zelfs spijkers gevonden, wonderwel heeft geen enkele
topper bandbreuk.
13.30uur. Inschrijving. Startnummer 30, maar dat was al enkele dagen
bekend. Een superprestige is met voorinschrijving. De vier nummers
worden opgespeld. Onder de renners in de kleedkamers wordt wat gelachen.
De toppers zien we al enkele jaren niet meer in de kleedkamers.
Miljaar, weer 4 nummers. De rugnummers vallen nog mee, maar van die
schoudernummertjes krijg ik kippevel. Ik beklaag de profs, die dit
iedere keer meemaken. Het is koud, vochtig, we zullen maar kniestukken
aantrekken. Verder een licht onderhemdje, aeropak met lange mouwen,
winterhandschoenen, sokken, schoenen, buff en helm. Dan nog een
trainingsjas erover en de opwarming kan beginnen.
14.50uur. Opstellen voor de naamafroeping bij de start. Ik ga alvast
achteraan staan. De startorde wordt bepaald met uci-punten. Ik heb er
exact nul. Ik sta dus op de allerlaatste startrij.
15.00uur. Het startschot knalt. Enkele seconden later zetten ook wij
aan, meegezogen in de bende. De eerste bocht. De Duitser Sickmuller gaat
onderuit, ik kom er vrij vlot omheen en stort me mee in het gedrang van
de eerste ronde. Enkele bochten verder gaan er weer een paar tegen de
vlakte, ik kan er gelukkig omheen. De eerste passage in de
materiaalpost. Mijn positie valt nog mee. Ik wist op voorhand dat ik
niet super was. Enkele bochten verder, een boomwortel, ik raak hem net,
mijn voorwiel schuift weg, ik kan nog net corrigeren. Ik ben meteen de
aansluiting kwijt met de mannen voor mij. Het leek een mooi groepje
waarmee ik een eind kon komen. Jammer. Ik krijg gezelschap van een
Slovaak en twee Belgen. De Slovaak is de enige die de moeite wil doen
eventjes de kop over te nemen. Ik laat hem op kop het veld indraaien,
maar sorry jongen, dit gaat echt te traag. Ik neem weer de kop over, en
enkel één van de twee belgen kan blijven volgen. Enkele ronden verder
zie ik plots nog een renner voor me rijden, daar kan ik nog naartoe. En
jawel, het lukt. Maar geloof het of niet, een halve ronde verder maak ik
twee stuurfouten, en verlies ik de aansluiting. Op dat moment heb door
de luidsprekers al min of meer gehoord dat de leider op komst is. Die
leider blijkt Sven Nys te zijn. Een week na zijn val in Zeddam vliegt
hij weer als vanouds.
Op het lange rechte stuk aan de overzijde van de aankomst is hij daar.
Ik verhoog mijn tempo nog wat, blijf even naast hem rijden, pik even
aan. We kijken even naar elkaar, en zeggen beiden geen woord. Als ik nu
niet in beeld kom, dan weet ik het niet meer. We draaien tussen enkele
bomen, passeren de materiaalpost, ondertussen is Nys verder van mij
weggereden, en naderen de berg in zand waar enkel Nys met veel moeite en
een beetje geluk kan boven fietsen. Net in die passage lukt het hem niet
helemaal, de camera blijft daar draaien, geeft zo goed de kloof weer
tussen de leider en de achtervolgers en op die manier zit er niets
anders op dan mij in beeld te nemen. Blijkbaar een dood moment in de
uitzending want de commentatoren zien geen andere uitweg dan mijn naam
en woonplaats te vermelden. Dit feit kwam ik pas te weten na het
bekijken van de video uiteraard.
De wedstrijd gaat ondertussen verder, mijn moment van glorie is voorbij,
al besef ik het zelf nog niet. Ik kijk nu voortdurend achterom, bang om
de achtervolgers te hinderen. Net voor een bocht zie ik ze aankomen. Ik
ga stilstaan, laat ze voorbij, en rij naar de finish. De commissarissen
gebieden mij de wedstrijd te verlaten, wat logisch is. We verlaten het
parcours, trekken trainingsjas aan en nemen de drinkbus met hersteldrank
aan. We rijden naar de auto, waar vader (lees mechanieker) ondertussen
ook is. Ik lever de fiets af, en die is straks weer proper gewassen als
ik terugkom. Wat een service toch, op dat gebied ben ik al bijna prof.
In de kleedkamers is het rustig. Ik neem een douche, praat nog even na
met enkele collega renners en ga dan op zoek of er dopingcontrole is. Er
is inderdaad dopingcontrole, maar niet voor mij. Alles gaat de auto in
en de terugreis wordt aangevat.
Het uitladen van de wagen, alles gaat de werkplaats in. Wanneer de
laatste wielen uit de auto gehaald worden komt plots de buurman buiten,
met een excuus om buiten te komen dus. Want wil je nu wat weten? Hij
heeft me deze middag op tv gezien. Op familiebezoek stond toevallig de
tv aan en was er cross op tv. Plots hoorde hij mijn naam vallen, en ze
zeiden er nog bij waar ik woonde ook. Ja, de brave man vond het echt tof
om zijn buur op tv te zien. Nadat de fietsen proper zijn schuif ik mijn
voetjes onder tafel. Even later telefoon, een goeie klant en vriend des
huizes belt met een flauw excuus over zijn fietscomputertje, in
werkelijkheid belt hij gewoon om te zeggen dat hij me op tv zag. Nog
geen kwartier later, mijn trainingsmakker en tegenwoordig ex-veldrijder
belt me op, draai de video maar af hé, je bent vernoemd geweest op tv.
Na het eten gaat de video aan, en inderdaad, je kan er niet naast
kijken, ik ben in beeld geweest, mijn naam wordt vernoemd. Wat zal dat
morgen worden in de fietsenzaak thuis?
Maandagmorgen zit ik op een seminar over fietsonderdelen. Komt er daar
toch wel één vertellen dat Sven Nys met deze kabelset rijdt. De collega
naast mij zegt dat je er dan ook hard mee kunt vallen. Ik dien hem van
antwoord met te zeggen dat hij er gisteren wel heel snel mee door het
veld ook ging.
Maandagmiddag, 13.00uur. De winkel gaat open. Zowat alle klanten die
over de vloer komen blijken mij op tv gezien te hebben. Eén dame zag me
ook, waarschijnlijk moest ze van haar echtgenoot de cross meebeleven op
tv, ze vond dat ik toch wel heel goed reed, als je maar net achter Nys
rijdt, dan ben je toch wel goed vond ze. Er staan nog enkele trouwe
klanten bij, ze gniffelen, niemand zegt iets, en ik kan het niet over
mijn hart krijgen de dame de vertellen dat ik gedubbeld was. Ach, het
voelt wel eens goed om als een ‘echte’ veldrijder aanzien te worden.
Lorenzo Van Damme
Laatst gewijzigd op 20/02/2006 - Opmerkingen en suggesties kan je mailen naar gigabike@advalvas.be Gigabike, jaargang 7 - Copyright: Peter Samoy & Mark Vanderwegen